City touring the way I like : MADRID by sidecar motorcycle – ROME by cycle-rickshaw

MADRID

Last week, while in the center of Madrid, I spotted a nice looking classic BMW motorcycle with a sidecar, that brought back memories of my childhood. I took a photo and continued my walk.

The same afternoon , we saw this moto carrying a couple that were obviously tourists.  Back at our hotel, we asked the reception if they had any information about this kind of touring, but they could not help, so blowing up the photo I took in the morning, I read the name of the touring company. Soon after an internet search, I called David, the person behind the Z-tours company and at the same time driver & personal guide for the rides. We arranged for the half hour tour, and headed to the Grand Via spot where I had photographed the beautiful 1961 BMW.

We found David encircled by admirers taking turns to be photographed next to the shiny black beauty. We put on the appropriate era-style helmets and set off.  Reaching the other end of Grand Via, we found the street closed by the police because of a demonstration of unhappy people, due to the economic crisis and the resulting high unemployment. As there were no alternatives for our tour, we took a break and strolled about, waiting for David to call us for the opening of the traffic.

One hour later, we were riding again with David, crossing Madrid up & down at a relaxed pace,  seeing monuments & neighborhoods, taking pictures while cordially greeted by many on our way.

We ended at a cafe, where David offered us a coffee, while we had a chat about how he started this unique classic motorcycle city touring business, after he lost his job some months ago, while working at the same time as a scooter-taxi driver. After our drink, David dropped us at our hotel and next time we visit Madrid, we will book him for a different route.

 

ROME

Although we have visited Rome many times, this city has a special appeal to us. During the spring of 2011, while waiting for some friends to join us for a trip in Tuscany, we noticed a cycle rickshaw strolling in Piazza de Spagna. I asked at the reception of our hotel, and they had all the details we needed to arrange our tour. Ecotaxi/Ecotour was a new combined project, under the auspices of the Municipality of Rome & the Ministry of Justice, which had been active since the summer of 2010 and aims to contribute reducing the noise and air pollution in the historic center, as well as the reintegration of socially disadvantaged persons, who drive the vehicles.

Our driver who’s name I apologize I do not remember, was right on time to pick us up from our hotel, and then a revelation tour started, with our cart going to places only pedestrians could reach, but covering the distance between sightseeing faster than a runner would, without sweat and under the protective shade of the tent. Just incredible!

At some point, the gentle driver offered us a gelato Siciliano, and led us back to our hotel. We will absolutely repeat it next time in Rome. My only regret derives from the fact that the electrically assisted rickshaws are made in Great Britten and not in Italy which has such a great tradition both for bicycles and coachbuilding…

2022 – Unfortunately, neither Z-Tours in Madrid, nor Ecotaxi/Ecotour in Rome seem to be operating and this is a regretful outcome.

If anyone has any information about the fate of those 2 extraordinary projects, please let us know…

Read Full Post »

MONTESA enduro H6 & H7

Mid ’80s I bought a used Montesa 250H6. From the same period I have the brochure of the H7 type. Great bikes which together with Bultacos, many riders have enjoyed.

Read Full Post »

Royal Enfield Bullet – Turn indicators upgrade

I love classic bikes and I realized that the best way to have one was to buy a brand new one of the few still produced.

I got a black& chrome R.E. Bullet 500, but although I understand that some minor changes are needed to make  such a bike street legal according to the today standards, I could not settle with the aesthetics of the XL turn indicators and started looking for some small bullet style ones.

I found the Suzuki Bandit indicators that cost 6 euros each and fitted them on the spot to finally give my bike the right look. (Yes I have also fitted a sportier exhaust)

Έχω αδυναμία στις κλασικές μοτοσυκλέτες και κατάλαβα πως αφού ήθελα να αποκτήσω μια, η καλύτερη λύση ήταν να πάρω μια απο τις ελάχιστες που φτιάχνονται ακόμα.

Αγόρασα μια Ρόγιαλ Ένφηλντ Μπούλιτ 500, και παρ’όλο που αντιλαβάνομαι πως για να πληρούν τις προϋποθέσεις νόμιμης κυκλοφορίας, χρειάζονται κάποιες μικροεπεμβάσεις, δε μπορούσα με τίποτε να ενεχτώ τα δυσανάλογα μεγάλα και κακόσχημα φλάς.

Κατέληξα στα φλάς της Σουζούκι Μπάντιτ και με 6 ευρώ το κομμάτι έδωσα στη μηχανή μου την εικόνα που έπρεπε.

Read Full Post »

NORTON Commando – P.Spathis & Gikas Racing

Greek Motorsports Racing in the early ’70’s, was still based on the privateers desire to enjoy the sport with little if any support from the importers. The competitors circle was small, the motorcycles & the cars – especially of the less modified categories, were often used for competition on the race day and for daily transportation the rest of the time, while the races took place either on public roads or at the military air-field of Tatoi.

In my first Norton post I mentioned P.Spathis & N.Gikas.  Upon my graduation from high school, I started my collaboration with OMADA (means TEAM), the most reputable sports newspaper of Greece, belonging to the Lambrakis Publishing  Group. I was covering motorsports both as a journalist and a photographer which was something unheard at that time. Here are 3 pictures I took from a Tatoi race in 1974. Spathis races the bike, while Gikas poses on it at the pits with his little brother next to him wearing my Lewis Leathers (yellow) jacket for the purposes of the shot.

Ο μηχανοκίνητος αθλητισμός στις αρχές της δεκαετίας του ’70 βασιζόταν ακόμα στην τρέλλα των ιδιωτών, με ελάχιστη υποστήριξη απο τους εισαγωγείς. Ο κύκλος των αγωνιζομένων ήταν μικρός, οι μοτοσυκλέτες και τα αυτοκίνητα – ιδίως στις ελαφρύτερα βελτιωμένες κατηγορίες, γίνονταν αγωνιστικά μόνο για τον αγώνα, και τον υπόλοιπο καιρό κάλυπταν τις καθημερινές ανάγκες των οδηγών, ενώ οι αγώνες γίνονταν σε δημόσιους δρόμους ή στο στρατιωτικό αεροδρόμιο του Τατοϊου.

Στο πρώτο μου κομμάτι γιά τις Νόρτον, αναφέρθηκα στον Π.Σπαθή και τον Νικήτα Γκίκα. Τελειώνοντας το σχολείο, άρχισα να καλύπτω τον μηχανοκίνητο αθλητισμό γιά την ΟΜΑΔΑ του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη, την πιό έγκυρη αθλητική εφημερίδα της εποχής, με διευθυντή τον εξαιρετικό Γιάννη Βανδώρο. Η κάλυψή μου ήταν ταυτόχρονα και δημοσιογραφική αλλά και φωτογραφική, πράγμα ανήκουστο γιά την εποχή. Εδώ βλέπετε 3 φωτο που τράβηξα στο Τατόϊ το 1974, όπου ο Σπαθής αγωνίζεται με τη μηχανή του, ενώ ο Νικήτας Γκίκας ποζάρει στα πιτς καβάλα, με δίπλα του τον μικρό του αδερφό τον Λευτέρη, που για τις ανάγκες της λήψης φορά το αγαπημένο μου (κίτρινο) σακάκι Lewis Leathers.

Easter2010                                                                                                                       Digging my archive I found  a color foto as well.

Πάσχα2010                                                                                                                     Σκαλίζοντας το αρχείο μου, βρήκα και μιά έγχρωμη φωτο

Read Full Post »

’70’s Dream Bikes – Production Racers & Supersports

It is very fortunate that I still have these 2 brochures which I took from GUS KUHN in 1973, when I went there to buy a Boyer-Bransden electronic ignition for my racer friend & Norton specialist Nikita Gika. The one is about the racers someone could buy from the Norton factory, while the other one is for the MV Agusta 750 SPORT, for which motorcycles, Gus Kuhn Motors Ltd acted as sole UK concessionaires.

Είναι ευτύχημα που έχω ακομα αυτά τα 2 προσπέκτους που πήρα απο του Gus Kuhn το 1973, όταν πήγα να ψωνίσω για τον Νικήτα Γκίκα, αγωνιζόμενο φίλο και σπεσιαλίστα μηχανικό για Νόρτον, μιά ηλεκτρονική ανάφλεξη Μπόγιερ-Μπράνσντεν. Το πρώτο είναι για τις αγωνιστικές Νόρτον που μπορούσε ένας ιδιώτης ν’αγοράσει από το εργοστάσιο, ενώ το δεύτερο, είναι γιά την Έμμε-Βού Αγκούστα 750 Σπόρ, γιά τις οποίες ο Gus Kuhn ήταν αποκλειστικός αντιπρόσωπος Μ.Βρετανίας.

Anyone wishing to have the specs that are unreadable here, just ask them from me.

Άν κάποιος θέλει τα τεχνικά χαρακτηριστικά που εδώ δέν διαβάζονται, ας μου τα ζητήσει.

Read Full Post »

MOTORCYCLE Dreaming

The summer of 1963  I first saw a Wall-of-Death motorcycle performance at the main square of Lavrio. It was scary fascinating. Crazy guys riding round & round the walls of a wooden barrel, doing tricks inches away from the barrel lip and the faces of the spectators…Wow! Superhero stuff of Spiderman class. I’ve got to ride a bike.                                                                                                                                                                                            

THE WALL OF DEATH– documentery by BenedictCampbell  

THE WALL OF DEATH – photo documentery by Alexandros Vrettakos                                                                                                                                                                                                  Being too young back then, I had to wait till the age of 16 to legally drive a 2wheeled  engine. While in Thessaloniki in 1970, on my way to school I was passing in front of a house were 2 shiny Ducati scramblers were almost daily parked. The yellow one was my favorite.

Back in Athens , approaching the legal age,  I started checking out what 50 cc bikes were around.  The one that caught my eye was a Moto Guzzi Dingo Cross, which although not of top class technical specs, it definitely had a killer look.

So I took a brochure and put it under my pillow dreaming of it.  The morning of my birthday I rolled out of the shop riding it;  it was SLOW. I went to my mechanic mastro-Yanni Halvatzidakis and asked him to study the upgrading of the Dingo without crossing the legal borders of the 50cc category.  Within a week he was ready.

He proposed to fit a Sachs 50 5 speed engine with a piston assembly that would give 80cc, a totally concealed solution as both 50 & 80cc versions had the same cylinder head. I ordered from Italy a Dellorto carb with a trumpet – I think it was my good friend Nicola Crea, now a professor & reputable car designer, who bought it for me – and the extra performance was secured. There was a small problem squeezing the large cylinder head to the frame opening, but mastro-Yanni carved & filed the cooling fins like a real artist. The result was great. A small category legal rocket with a convincing intake sound from the shiny trumpet!

In order to assure an equally impressive appearance for the rider, I bought a Lewis Leathers yellow leather perfecto jacket for the dry days and aBelstaff XL500 long weatherproof  one for heavy weather, topped with a top class & unavailable in the Greek market Bell Star full face orange helmet.

Καλοκαίρι του 1963 είδα γιά πρώτη  φορά τον Γύρο Του Θανάτου στην κεντρική πλατεία του Λαυρίου. Ήταν τρομακτικά συναρπαστικό. Τρελοί τύποι έτρεχαν με τις μοτοσυκλέτες τους περιστροφικά πάνω στα κάθετα τοιχώματα ενός μεγάλου ξύλινου βαρελιού, κάνοντας κόλπα λίγα μόλις εκατοστά από τα χείλη του βαρελιού και τα πρόσωπα των θεατών…Και γα-ώ τα θεάματα! Έ, αποφάσισα πως έπρεπε να καβαλήσω μηχανή!
Επειδή ήμουν πολύ μικρός , έπρεπε να περιμένω να κλείσω τα 16 για να οδηγώ νόμιμα μηχανάκι. Στη Θεσσαλονίκη του’70, περπατώντας για το σχολείο, περνούσα μπροστά από ένα σπίτι όπου σχεδόν καθημερινά ήταν παρκαρισμένες απ’έξω 2 γυαλιστερές Ντουκάτι Σκράμπλερς. Η κίτρινη ήταν η αγαπημένη μου.
Πίσω στην Αθήνα και πλησιάζοντας τη νόμιμη ηλικία, άρχισα να ψάχνω το ιδανικό μηχανάκι. Αυτό που μου χτύπησε στο μάτι, ήταν το Μότο Γκούτσι Ντίνγκο Κρός, που παρ’όλο που δεν ήταν κορυφαίο τεχνολογικά, είχε μια εμφάνιση που σκότωνε! Πήρα το προσπέκτους του, το έβαλα κάτω από το μαξιλάρι μου και το ονειρευόμουν.

Το πρωί των γενεθλίων μου έφυγα από την αντιπροσωπεία (3ης Σεπτεμβρίου) καβάλα στο κίτρινο όνειρο – καημένοι μου γονείς, τί καρδιοχτύπια σας περίμεναν…
Ήταν ΑΡΓΟ. Ζούνταπ,Ζάκς,Φλορέτες μου έριχναν στ’αυτιά, ακόμα και 4χρονα Χόντα δυσκολευόμουν να τα περάσω. Κατέληξα στον μηχανικό μου τον μαστρο Γιάννη Χαλβατζιδάκη και του ζήτησα να μελετήσει τις δυνατότητες βελτίωσης, χωρίς να παραβαίνω εμφανώς το νόμο για τα 50 κυβικά. Σε μία εβδομάδα είχε την απάντηση.

Πρότεινε να τοποθετήσει ένα κομπλέ 5τάχυτο 50άρι μοτέρ Ζακς αλλά με 80άρι εμβολοχιτώνιο, μιά τέλεια καμουφλαρισμένη λύση αφού 50 και 80 κυβικά είχαν το ίδιο ακριβώς καπάκι εξωτερικά. Παράγγειλα  και ένα σωστό καρμπυρατέρ Ντελ’όρτο με χοάνη στον Ιταλό φίλο μου Νικόλα Κρέα (τώρα καθηγητή και φτασμένο σχεδιαστή αυτοκινήτων) και οι έξτρα επιδόσεις εξασφαλίστηκαν. Υπήρχε ένα μικρό πρόβλημα να στριμωχτεί το καπάκι στο άνοιγμα του σκελετού, αλλά ο μαστρο Γιάννης το έλυσε σαν πραγματικός καλλιτέχνης τροχίζοντας και λιμάροντας τις ψύκτρες. Το αποτέλεσμα ήταν  εξαιρετικό. Ένας νόμιμος πύραυλος της μικρής κατηγορίας με ανάλογο ήχο από την γυαλιστερή χοάνη εισαγωγής.
Προκειμένου να εξασφαλίσω εξ’ίσου εντυπωσιακή εμφάνιση και για τον αναβάτη, αγόρασα ένα αδιάβροχο Μπέλσταφ για τον παλιόκαιρο και ένα κίτρινο δερμάτινο σακάκι Λούις Λέδερς για τις εξόδους, καθώς και ένα κορυφαίο πορτοκαλί Μπέλ Στάρ φούλ-φέις κράνος, ανύπαρκτο στην Ελληνική αγορά.

Δείτε το ντοκυμαντέρ του Benedict Campbell,το φωτογραφικό οδοιπορικό του Αλέξανδρου Βρεττάκου και τη φωτοϊστορία του Βασίλη Μακρή.

Read Full Post »